πέσωμα

το, ΝΜ

πτώση, πέσιμο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. πεσ- τού αόρ. β' ἔ-πεσ-ον τού πίπτω + κατάλ. -ωμα (πρβλ. ρίζωμα)].